Wersja klasyczna
Mrówka pracowała w pocie czoła całe upalne lato.
Zbudowała solidny dom i zebrała zapasy na srogą zimę.
"Głupia mrówka" - myślał konik polny, który okres kanikuły spędził na tańcach i hulankach. Kiedy nadeszły chłody i deszcze, mrówka schowała się w domu i skosztowała zapasów. Konik polny umarł z głodu i zimna.
Wersja współczesna
Mrówka pracowała w pocie czoła całe upalne lato.
Zbudowała solidny dom i zebrała zapasy na srogą zimę.
"Głupia mrówka" - myślał konik polny, który okres kanikuły spędził na tańcach i hulankach. Kiedy nadeszły chłody i deszcze, mrówka schowała się w domu i skosztowała zapasów.
Drżący z zimna i głodny jak wilk konik polny zwołuje konferencję prasową, na której zadaje publicznie pytanie dlaczego na świecie są mrówki z własnym domem i pełną spiżarnią podczas, gdy inni muszą cierpieć głód i nie mają dachu nad głową.
Mrówka pracowała w pocie czoła całe upalne lato.
Zbudowała solidny dom i zebrała zapasy na srogą zimę.
"Głupia mrówka" - myślał konik polny, który okres kanikuły spędził na tańcach i hulankach. Kiedy nadeszły chłody i deszcze, mrówka schowała się w domu i skosztowała zapasów. Konik polny umarł z głodu i zimna.
Wersja współczesna
Mrówka pracowała w pocie czoła całe upalne lato.
Zbudowała solidny dom i zebrała zapasy na srogą zimę.
"Głupia mrówka" - myślał konik polny, który okres kanikuły spędził na tańcach i hulankach. Kiedy nadeszły chłody i deszcze, mrówka schowała się w domu i skosztowała zapasów.
Drżący z zimna i głodny jak wilk konik polny zwołuje konferencję prasową, na której zadaje publicznie pytanie dlaczego na świecie są mrówki z własnym domem i pełną spiżarnią podczas, gdy inni muszą cierpieć głód i nie mają dachu nad głową.
W pubie przy barze stoi dziewczyna. Podchodzi lekko podpity jegomość.
- Czy my się skądś nie znamy? - zagaduje.
- Nie sądzę.
- To może się poznamy?
- Nie, dzięki. Czekam na znajomych.
- To może postawię ci piwo?
- Nie lubię piwa.
- A mogę chociaż koło ciebie postać?
- Już stoisz...
Chłopak w końcu używa ostatecznego argumentu:
- Czy my się skądś nie znamy? - zagaduje.
- Nie sądzę.
- To może się poznamy?
- Nie, dzięki. Czekam na znajomych.
- To może postawię ci piwo?
- Nie lubię piwa.
- A mogę chociaż koło ciebie postać?
- Już stoisz...
Chłopak w końcu używa ostatecznego argumentu:
No i tak po wspaniałym święcie płci pięknej, gdy nawet sam Joe Monster wędrował po trójmiejskich zakładach i pozdrawiał pracujący aktyw robotniczy, pozostało już wspomnienie. W sobotę była zachęta do cięższej pracy, a dziś już nie czas na jakieś pitu, pitu. Norma, plan, rekordy.
Koniec kawki i ploteczek, moje panie, czas wziąć się ostro do roboty!!!
Koniec kawki i ploteczek, moje panie, czas wziąć się ostro do roboty!!!
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą