Byle jak mona żyć,
Byle jak można kochać,
Z byle kim można być,
Z byle powodu szlochać,
Byle czego żałować,
Byle co dawać z siebie,
Ułożyć wielkie słowa,
O byle jakim niebie.

Byle co można robić,
Byle co z tego mieć.
Byle czego dochodzić
I byle czego chcieć.
Z byle kim się spotykać,
By byle co z nim pić,
Od jakości umykać,
Byle jak można żyć.

Bo świat jest byle jaki,
Ludzie tez jacyś tacy.
Łatwo stać się wiec takim,
Jak inni - byle jacy.
Wcale o tym nie wiedząc -
Przecież wszędzie jest tak -
Na byle czym wciąż siedząc,
Zdechnąć tez byle jak.

Kogoś całkiem innego
Spotkać jednak mi przyszło.
Kogoś dużo lepszego.
Oto, co z tego wyszło:
Zawsze droga trudniejsza
Jest ta lepsza, wiec, psia kość,
Nie ma już odtąd miejsca
Na żadną bylejakość.

Byle jak można żyć,
Byle jak można kochać.
Z byle kim można być,
Z byle powodu szlochać,
Robiąc dużo hałasu
Byle jakie dać serce,
Lecz to wszystko do czasu,
Potem już nigdy więcej.

"- Nikt nie każe ci iść dalej - powiedział Wirus. - Można siedzieć i czekać na śmierć.
Można przez całe życie siedzieć i czekać na śmierć. To też jest godne, jest honorowe, może być przyjemne, jeśli ktoś potrafi czerpać z tego przyjemność. Nikt nigdy nie powiedział, że tylko jak się idzie naprzód, to dopełnia się los człowieka. Można korzystać z chwili, można sobie popijać winko czy wódkę. Można tak siedzieć. Można tak siedzieć aż do śmierci... i nikt nie ma prawa zarzucić komukolwiek, że robi źle, że to nie tak, że powinno się robić inaczej.
To nie jest niczyja sprawa. Można siedzieć na trotuarze i czekać... Wszystko w porządku. Wszystko w najlepszym porządku. Robisz dobrze, robisz jak chcesz, robisz, co chcesz. Bo nie ma idealnej recepty na życie. Każda recepta dobra. Każdy może robić, co chce i nie będzie żadnych pretensji. Każdy jednak... każdy może też wstać i ruszyć dalej. Można siedzieć i czekać, co przyniesie los, można też pójść za najbliższy róg i zobaczyć, czy tam jest coś ciekawego. Każdy może ruszyć dalej i w tym wypadku również nikt nie może mieć żadnych
pretensji...

Sirius zerwał nareszcie z głowy sieć i zwymiotował z bólu.
- Czego... kurwa, czego ty chcesz? - wyszeptał z trudem.
- Niczego. Pokazuję tylko możliwości, jakie ci zostały - Wirus wzruszył ramionami. -
Możesz zostać tu - wskazał palcem na brukowaną ulicę. - Możesz też pójść tam - zerknął na majaczącą u wylotu ulicy przystań. - Tylko tyle."

(...)

"- Nie wolno... atakować Zakonu - mierzyła go wzrokiem, w którym, tego był pewien,
mieszał się paniczny strach i coś jakby współczucie. - Za... - pociągnęła nosem. - Zabili pana.
Sirius uśmiechnął się nagle.
- Nie wolno - powtórzyła cicho.
- Są takie miejsca, gdzie wszystko wolno, dziewczyno.
- Gdzie? - spytała z przejęciem.
- Tu - odparł"

[...czasem jeszcze]

Tli się niewyraźnie
śród popiołu węgliczek
niepoprawnie płomieniem wybuchając

Ponad miarę
Strzela ogniem
jakby świat miał trwać

Zadepcz.

Mógłbyś?

Byle co można jeść i pić,
byle nie dostać ślepoty i niestrawności,
ale żeby żyć,
trzeba wiary,
nadziei i miłości.,