Credo
Wierzę w światła potęgę i w ducha zdobycze,
Wierzę w cel życia wzniosły, święty, choć daleki,
Wierzę w braterstwo ludów, w hasła tajemnicze,
Które przez wrzawę dziejów wiekom dają wieki,
Wierzę w dobro, co z czołem białym od promieni,
Wyleczy kiedyś ziemię z jej ran i z jej cieni ...
Wierzę, że bohaterscy ducha pracownicy
Ujrzą jutrznię dni nowych ze swojej strażnicy.
Wierzę, że dawne błędy żelaznym łańcuchem
Ciężą nad późnych wieków i wolą i ruchem.
Wierzę w dziedzictwo kary, w pokutę dziejową;
Wierzę, że sprawiedliwość zstąpi nam królową ...
Wierzę w ciszę i w spokój po gromach i burzy;
Wierzę w siłę, co walcząc ze złem, się nie nuży ...
Wierzę, że wytrwać można mężnie i dostojnie
W największej własnych uczuć i porywów wojnie.
Wierzę w uścisk, co kiedyś świat połączy cały;
Wierzę w nieskończoności jasne ideały,
Wierzę, że z drobnych iskier, skrzesanych przez dzieje,
Wielkie, wspólne ognisko ludzkości roztleje.
Wierzę w przejrzyste sfery ponad wrzawą ziemi,
Kędy się krzepią duchy wodami żywemi,
Kędy niskie zabiegi milkną przed obliczem
Wiekuistej ustawy z berłem tajemniczem ...
Wierzę w kwiaty nadziei, co z mogił nam wschodzą,
Wierzę, że krzywd posiewy bohaterów rodzą ...
Wierzę w parcie konieczne, świadome ludzkości
Do potężnych idei prawa i równości ...
Wierzę, że błędnych komet blask zagasa z wolna,
Wierzę, że ludzkość wiecznie łudzić się nie zdolna,
Lecz nim dosięgnie prawdy, smutna i stęskniona,
Nieraz do marnych cieniów wyciągnie ramiona.
Wierzę w braterskiej dłoni uścisk i zachętę,
Wierzę w duchów zbudzonych obcowanie święte ...
Wierzę w siłę, co stapia czyny i ofiary
Na dni nowych słoneczne, królewskie sztandary.
Wierzę w orli lot ducha, co nigdy nie stoi ...
I "niechaj mi się stanie podług wiary mojej!"
Maria Konopnicka

:connemara
Męczące to "credo"
same ideały, wiara do końca,
w te ideały w ilości bez końca,
sprawia .ze na końcu zapominam,
co było na początku w tym wątku.

Wolę myśleć z góry, tak jak
Coleridge mówi o poezji, a nie jako o
przyjmowanie wiary, ale jako „chętny”
zawieszenie niewiary ”… a
chęć bycia otwartym, w odkrywaniu,
przeprowadzić śledztwo rozmija .

Romantyczne jego wizje, .z
resztą też utopijne rozmija się
z też utopijną wersją pozytywizmu
Konopnickiej,
ale przynajmniej zakorzenionego w realiach
drugiej połowy dziewiętnastego wieku.
Mickiewiczowskie "44" to pikuś
w porównaniu z fantazjami
tego angielskiego poety
wczesnego okresu romantyzmu.